www.biblia777.fora.pl

pprawda

1. Głowy obu rodzin poślubiły siostrzenice papieża Sykstusa V jako akt pojednania. Ironicznie, rodzina Colonna również twierdzi, że pochodzi z dynastii julijsko-klaudyjskiej starożytnego Rzymu.

Orsini pochodzą od Cajo Orso Orsiniego, który żył ok. 600 r. n.e. Pięciu papieży pochodzi od niego: Stefan II, Paweł I, Celestyn III, Mikołaj III i Benedykt XIII. Niektórzy członkowie używali nazwiska Bobone-Orsini. Jeden członek o nazwisku Bobone, żył na początku XI wieku, ojciec Pietro, który był z kolei ojcem Giacinto Bobone (1110–1198), który w 1191 r. został papieżem jako Celestyn III. Jeden z pierwszych wielkich papieży nepotystów, mianował dwóch swoich bratanków kardynałami i pozwolił swojemu kuzynowi Giovanni Gaetano (Giangaetano, zmarły w 1232 r.) kupić lenna Vicovaro, Licenza, Roccagiovine i Nettuno, które stanowiły zalążek przyszłej władzy terytorialnej rodziny.

Nazwisko Bobone zaginęło wraz z jego dziećmi, które nazywano de domo filiorum Ursi. Dwoje z nich, Napoleone i Matteo Rosso Wielki (1178–1246), znacznie podniosło prestiż rodziny. Pierwszy z nich był założycielem pierwszej linii południowej, która wymarła wraz z Camillo Pardo w 1553 r. Uzyskał miasto Manoppello, później hrabstwo, i był gonfalonierem Państwa Kościelnego. Matteo Rosso, zwany Wielkim, był faktycznym władcą Rzymu od 1241 r., kiedy pokonał wojska cesarskie, aż do 1243 r., piastując tytuł senatora. Dwóch jego synów i Napoleone byli również senatorami. Matteo wyparł tradycyjnych rywali rodziny, rodzinę Colonna, z Rzymu i rozszerzył terytoria Orsini na południe do Avellino i na północ do Pitigliano. Za jego życia rodzina była mocno związana z frakcją Gwelfów. Miał około dziesięciu synów, którzy podzielili lenna po jego śmierci: Gentile (zmarł w 1246 r.) zapoczątkował linię Pitigliano, a druga południowa linia, Rinaldo linię Monterotondo, Napoleone (zmarł w 1267 r.) linię Bracciano, a inny Matteo Rosso linię Montegiordano, od nazwy dzielnicy w Rzymie, w której znajdowała się twierdza rodziny. Najbardziej wybitnym z jego synów był Giovanni Gaetano (zm. 1280): wybrany na papieża jako Mikołaj III, mianował swojego bratanka Bertolda (zm. 1289) hrabią Romanii i miał dwóch bratanków i brata mianowanych kardynałami.

Linia Gravina
Linia Gravina, od nazwy miasta o tej samej nazwie w Apulii, jest jedyną istniejącą linią Orsinich. Pochodzi od Francesca (zm. 1456), syna hrabiego Carla z Bracciano. Większość jego lenna znajdowała się w północnym Lacjum, ale wkroczył na orbitę neapolitańską, gdy w 1418 roku został wezwany przez Sergianniego Caracciolo do walki z wojskami andegaweńskimi, które pokonał. Przez małżeństwo uzyskał tytuł hrabiego Gravina. Został mianowany księciem Graviny przez króla Alfonsa, tytuł ten został z pewnością przypisany jego synowi Giacomo (zmarłemu w 1472 r.), do którego dodano hrabstwa Conversano, Campagna i Copertino. Dwóch synów Francesca, Marino (zmarły w 1471 r.) i Giovanni Battista (zmarły 8 czerwca 1476 r.), było odpowiednio arcybiskupem Tarentu i Wielkim Mistrzem Rycerzy Rodos.

Czwarty książę, Francesco, był częścią spisku wraz ze swoimi braćmi Giulio i Paolo przeciwko Cesare Borgii, ale zostali zdemaskowani, a Francesco został uduszony 18 stycznia 1503 r. wraz ze swoim bratem Paolo. Jeden z bratanków Francesca, Flavio Orsini, został mianowany kardynałem w 1565 roku. Piąty książę, Ferdinando (zmarł 6 grudnia 1549 roku), miał skonfiskowane wszystkie swoje lenna przez Hiszpanów, ale odzyskał je po zapłacie 40 000 scudi.

Po bezpotomnej śmierci księcia Michele Antonio (26 stycznia 1627 roku), jego ziemie przeszły na jego kuzyna Pietra Orsiniego, hrabiego Muro Lucano (zmarł 1641 roku). Jego bratanek, Pier Francesco, który zrzekł się sukcesji na rzecz swojego brata Domenica, aby zostać dominikaninem, został później wybrany na papieża pod imieniem Benedykt XIII.

Jego następca wyniósł bratanka Benedykta XIII, księcia Beroaldo Orsiniego, do godności Księcia Asystenta Tronu Papieskiego (tytuł ten piastował do 1958 r.), po tym jak cesarz Karol VI już w 1724 r. uczynił go księciem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Ostatnim kardynałem z tej rodziny był Domenico.

Ta gałąź rodziny przeniosła się do Rzymu w XVIII wieku, gdzie książę Domenico (23 listopada 1790 r. – 28 kwietnia 1874 r.) poślubił Marię Luisę Torlonię w 1823 r. W 1850 r. był ministrem wojny i generałem-porucznikiem armii papieskiej, a także senatorem Rzymu.

Pozostałą rodzinę książęcą reprezentuje książę Domenico Napoleone Orsini, książę Gravina (ur. 1948 r.). Nieposiadający synów ani potomków w linii męskiej dziedzicem księstwa Gravina jest jego niezamężny brat Don Benedetto Orsini (ur. 1956), a następnie jego kuzyn, książę Lelio Orsini d’Aragona (ur. 1981), którego matką jest księżna Khetevan Bagration-Mukhransky.

Znani członkowie
Papieże Orsiniego
Papież Celestyn III (Giacinto Bobone, mianowany kardynałem w 1144)
Papież Mikołaj III (Giovanni Gaetano Orsini, mianowany kardynałem w 1244 r.)
Papież Benedykt XIII (Pietro Francesco Orsini, mianowany kardynałem w 1672 r.)
Kardynałowie Orsini
Pietro Orsini

pprawda

(1181)
Matteo Rubeo Orsini (1262)
Latynos Malabranca Orsini OP (1278)
Giordano Orsini (1278)
Napoleon Orsini (1288)
Francesco Napoleone Orsini (1295)
Matteo Orsini OP (1327)
Rinaldo Orsini (1350)
Giacomo Orsini (1371)
Poncello Orsini (1378)
Tommaso Orsini (1382/1385)
Giordano Orsini (1405)
Latynos Carlo Orsini (1448)
Cosma Orsini OSB (1480)
Giovanni Battista Orsini (1483)
Franciotto Orsini (1517)
Flavio Orsini (1565)
Alessandro Orsini (1615)
Virginio Orsini (1641)
Domenico Orsini d’Aragona (1743)
Inni
Clarice Orsini (1453 – 1488), małżonka Lorenza il Magnifico
Fabio Orsini (1476-1504)
Gerolama Orsini (1503-1570), szlachcic
Giovanni II Orsini, hrabia Cefalonii i Zante, despota dell’Epiro 1323 – 1335
Giovanni Antonio del Balzo Orsini (1386 lub 1393 – 1463), szlachcic Królestwo Neapolu, książę Tarentu, hrabia Lecce i książę Bari.
Giovanni Battista Orsini (zm. 1476), wielki mistrz Zakonu Maltańskiego od 1467 do 1476
Pietro Gianpaolo Orsini (zm. 1443), kondotier.
Latino di Camillo Orsini (ok. 1530 - ok. 1580), kondottiero.
Mondilio Orsini (1690-1751), arcybiskup Kapui od 1728 do 1743, wnuk papieża Benedykta XIII
Napoleone Orsini (1420 – 1480), kondotier
Niceforo II Orsini (1329 – 1359), condottiero e despota dell’Epiro
Paolo Giordano I Orsini (1541 – 1585), książę Bracciano dal 1560
Pierfrancesco II Vicino Orsini (1523-1585) książę Bomarzo
Raimondo del Balzo Orsini (1361-1406), szlachcic Królestwa Neapolu
Rinaldo Orsini, arcybiskup Florencji w latach 1474-1508
Rinaldo Orsini (1402 – 1450), kondotier i pan Piombino
Virginio Orsini (1572-1615), książę Bracciano
Źródło: Wikipedia

Prawda
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA
Nowy Porządek Świata (NWO) to teoria spiskowa, która zakłada potajemnie powstający totalitarny rząd światowy. Wspólny motyw w teoriach spiskowych na temat Nowego Porządku Świata jest to, że tajemnicza elita władzy z globalistycznymi planami spiskuje, aby ostatecznie rządzić światem za pośrednictwem autorytarnego rządu światowego, który zastąpi suwerenne państwa narodowe, i wszechogarniającej propagandy, której ideologia wychwala establishment Nowego Porządku Świata jako kulminacji postępu historii. Wiele wpływowych postaci historycznych i współczesnych zostało zatem rzekomo zaliczonych do spisku, który działa poprzez wiele organizacji fasadowych, aby organizować znaczące wydarzenia polityczne i finansowe, od wywoływania kryzysów systemowych po forsowanie kontrowersyjne polityki, zarówno na szczeblu krajowym, jak i międzynarodowym, jako kroki w trwającym spisku mającym na celu osiągnięcie dominacji nad światem.

PRZEBUDZIĆ LUDZKOŚĆ
PODPROGOWY
przymiotnik

(o bodźcu lub procesie psychicznym) poniżej progu odczuwania lub świadomości; postrzegany przez czyjś umysł lub oddziałujący na czyjś umysł bez jego świadomości.
PRAWDA HISTORYCZNA

PRAWDA O KONTROLI UMYSŁU

PRAWDA O HOLOKAUST

PRAWDA O ŚWIĘTEJ BIBLII

PRAWDA SATANICZNA

Komentarze Offon Dom Orsini – 1.2 – Benedetto OrsiniOpublikowano w Przebudzenie, Czarne Słońce, Nazistowskie Niemcy, Nowy Porządek Świata, Satanizm, PrawdaOznaczono Przebudzenie, Czarne Słońce, Dom Orsini, Włochy, Nazistowski Niemcy, Nowy Porządek Świata, Domy Szlacheckie, Satanizm, Czarna Szlachta, Prawda
Dom Orsini – 1.3 – Isabella Orsini
Opublikowane przez Hollywood Subliminals 18 października 2023
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA – CZARNA SZLACHTA

CZARNA SZLACHTA
(Dom Orsini)
Isabella Orsini Oficjalna historia

DOM ORSINI
(Założony: ok. 600 n.e.)

Dom Orsini to włoska rodzina szlachecka, która była jedną z najbardziej wpływowych rodzin książęcych w średniowiecznej Italii i renesansowym Rzymie. Członkowie rodziny Orsini to pięciu papieży: Stefan II (752–757), Paweł I (757– 767), Celestyn III (1191–1198), Mikołaj III (1277–1280) i Benedykt XIII (1724–1730). Ponadto rodzina obejmowała 34 kardynałów, licznych kondotierów i inne znaczące osobistości polityczne i religijne.

Pochodzenie
Według Zgodnie z rodzinną legendą, Orsini są potomkami dynastii julijsko-klaudyjskiej starożytnego Rzymu. Rodzina Orsini prowadziła polityczny spór z rodziną Colonna przez stulecia w Rzymie, aż do momentu, gdy został on powstrzymany przez bullę papieską w 1511 r. W 1571 r. głowy obu rodzin poślubiły siostrzenice papieża Sykstusa V jako akt pojednania. Ironicznie rzecz biorąc, rodzina Colonna również twierdzi, że pochodzi od dynastii julijsko-klaudyjskiej starożytnego Rzymu.

Orsini pochodzą od Cajo Orso Orsiniego, który żył ok. 600 r. n.e. Pięciu papieży pochodzi od niego: Stefan II, Paweł I, Celestyn III, Mikołaj III i Benedykt XIII. Niektórzy członkowie używali nazwiska Bobone-Orsini. Jeden z członków o nazwisku Bobone żył na początku XI wieku, był ojcem Pietra, który z kolei był ojcem Giacinta Bobone (1110–1198), który w 1191 roku został papieżem jako Celestyn III.Jeden z pierwszych wielkich papieży nepotystów, mianował kardynałami dwóch swoich bratanków i pozwolił swojemu kuzynowi Giovanniemu Gaetano (Giangaetano, zm. 1232) kupić lenna Vicovaro, Licenza, Roccagiovine i Nettuno, które stały się zalążkiem przyszłej władzy terytorialnej rodzina.

Nazwisko Bobone zostało utracone wraz z jego dziećmi, które

pprawda

5 000 / 5 000
ere nazywany de domo filiorum Ursi. Dwóch z nich, Napoleone i Matteo Rosso Wielki (1178–1246), znacznie podniosło prestiż rodziny. Pierwszy z nich był założycielem pierwszej linii południowej, która wymarła wraz z Camillo Pardo w 1553 roku. Uzyskał miasto Manoppello, później hrabstwo, i był gonfalonierem Państwa Kościelnego. Matteo Rosso, zwany Wielkim, był faktycznym panem Rzymu od 1241 roku, kiedy pokonał wojska cesarskie, do 1243 roku, piastując tytuł senatora. Dwóch jego synów, i Napoleone, byli również senatorami. Matteo wyparł tradycyjnych rywali rodziny, rodzinę Colonna, z Rzymu i rozszerzył terytoria Orsini na południe do Avellino i na północ do Pitigliano. Za jego życia rodzina była mocno związana z frakcją Gwelfów. Miał około dziesięciu synów, którzy podzielili lenna po jego śmierci: Gentile (zm. 1246) zapoczątkował linię Pitigliano, a druga południowa linia, Rinaldo linię Monterotondo, Napoleone (zm. 1267) linię Bracciano, a inny Matteo Rosso linię Montegiordano, od nazwy dzielnicy w Rzymie, w której znajdowała się twierdza rodziny. Najbardziej wybitnym z jego synów był Giovanni Gaetano (zm. 1280): wybrany papieżem jako Mikołaj III, mianował swojego bratanka Bertoldo (zm. 1289) hrabią Romanii i miał dwóch bratanków i brata mianowanych kardynałami.

Linia Gravina
Linia Gravina, od nazwy miasta o tej samej nazwie w Apulii, jest jedyną istniejącą linią Orsinich. Pochodzi od Francesca (zm. 1456), syna hrabiego Carla z Bracciano. Większość jego lenna znajdowała się w północnym Lacjum, ale wkroczył na orbitę neapolitańską, gdy w 1418 roku został wezwany przez Sergianniego Caracciolo do walki z wojskami Andegawenów, które pokonał. Przez małżeństwo uzyskał tytuł hrabiego Graviny. Został mianowany księciem Graviny przez króla Alfonsa, tytuł ten został definitywnie przypisany jego synowi Giacomo (zmarłem w 1472 roku), do którego dodano hrabstwa Conversano, Campagna i Copertino. Dwóch synów Francesca, Marino (zmarł w 1471 roku) i Giovanni Battista (zmarł 8 czerwca 1476 roku), byli odpowiednio arcybiskupami Tarentu i Wielkimi Mistrzami Rycerzy Rodos.

Czwarty książę, Francesco, był częścią spisku wraz ze swoimi braćmi Giulio i Paolo przeciwko Cesare Borgii, ale zostali zdemaskowani, a Francesco został uduszony 18 stycznia 1503 roku wraz ze swoim bratem Paolo. Jeden z bratanków Francesca, Flavio Orsini, został mianowany kardynałem w 1565 roku. Piąty książę, Ferdinando (zmarł 6 grudnia 1549 roku), miał skonfiskowane wszystkie swoje lenna przez Hiszpanów, ale odzyskał je po zapłacie 40 000 scudi.

Po bezpotomnej śmierci księcia Michele Antonio (26 stycznia 1627 roku), jego ziemie przeszły na jego kuzyna Pietro Orsiniego, hrabiego Muro Lucano (zmarł w 1641 roku). Jego bratanek, Pier Francesco, który zrzekł się sukcesji na rzecz swojego brata Domenica, aby zostać dominikaninem, został później wybrany na papieża pod imieniem Benedykt XIII.

Jego następca wyniósł bratanka Benedykta XIII, księcia Beroaldo Orsiniego, do godności Księcia Asystenta Tronu Papieskiego (tytuł ten posiadał do 1958 r.), po tym jak cesarz Karol VI już w 1724 r. uczynił go księciem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Ostatnim kardynałem z tej rodziny był Domenico.

Ta gałąź rodziny przeniosła się do Rzymu w XVIII wieku, gdzie książę Domenico (23 listopada 1790 r. – 28 kwietnia 1874 r.) poślubił Marię Luisę Torlonia w 1823 r. W 1850 r. był ministrem wojny i generałem-porucznikiem armii papieskiej, a także senatorem Rzymu.

Pozostałą rodzinę książęcą reprezentuje książę Domenico Napoleone Orsini, książę Gravina (ur. 1948). Ponieważ nie miał synów ani potomków w linii męskiej, następcą tronu Gravina jest jego niezamężny brat Don Benedetto Orsini (ur. 1956), a następnie jego kuzyn książę Lelio Orsini d’Aragona (ur. 1981), którego matką jest księżniczka Khetevan Bagration-Mukhransky.

Znani członkowie
Papieże Orsiniego
Papież Celestyn III (Giacinto Bobone, mianowany kardynałem w 1144)
Papież Mikołaj III (Giovanni Gaetano Orsini, mianowany kardynałem w 1244 r.)
Papież Benedykt XIII (Pietro Francesco Orsini, mianowany kardynałem w 1672 r.)
Kardynałowie Orsini
Pietro Orsini (1181)
Matteo Rubeo Orsini (1262)
Latynos Malabranca Orsini OP (1278)
Giordano Orsini (1278)
Napoleon Orsini (1288)
Francesco Napoleone Orsini (1295)
Matteo Orsini OP (1327)
Rinaldo Orsini (1350)
Giacomo Orsini (1371)
Poncello Orsiniego (1378)
Tommaso Orsini (1382/1385)
Giordano Orsini (1405)
Latynos Carlo Orsini (1448)
Cosma Orsini OSB (1480)
Giovanni Battista Orsini (1483)
Franciotto Orsini (1517)
Flavio Orsini (1565)
Alessandro Orsini (1615)
Virginio Orsini (1641)
Domenico Orsini d’Aragona (1743)
Inni
Clarice Orsini (1453 – 1488), małżonka Lorenza il Magnifico
Fabio Orsini (1476-1504)
Gerolama Orsini (1503-1570), szlachcic
Giovanni II Orsini, hrabia Cefalonii i Zante, despota dell’Epiro 1323 – 1335
Giovanni Antonio del Balzo Orsini (1386 lub 1393 – 1463), szlachcic Królestwo Neapolu, książę Tarentu, hrabia Lecce i książę Bari.
Giovanni Battista Orsini (zm. 1476), wielki mistrz

pprawda

auto_awesome
Język oryginału: włoski
5 000 / 5 000
Zakon Maltański od 1467 do 1476
Pietro Gianpaolo Orsini (zm. 1443), kondotier.
Latino di Camillo Orsini (ok. 1530 - ok. 1580), kondottiero.
Mondilio Orsini (1690-1751), arcybiskup Kapui od 1728 do 1743, wnuk papieża Benedykta XIII
Napoleone Orsini (1420 – 1480), kondotier
Niceforo II Orsini (1329 – 1359), condottiero e despota dell’Epiro
Paolo Giordano I Orsini (1541 – 1585), książę Bracciano dal 1560
Pierfrancesco II Vicino Orsini (1523-1585) książę Bomarzo
Raimondo del Balzo Orsini (1361-1406), szlachcic Królestwa Neapolu
Rinaldo Orsini, arcybiskup Florencji w latach 1474-1508
Rinaldo Orsini (1402 – 1450), kondotier i pan Piombino
Virginio Orsini (1572-1615), książę Bracciano
Źródło: Wikipedia

Prawda
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA
Nowy Porządek Świata (NWO) to teoria spiskowa, która zakłada potajemnie powstający totalitarny rząd światowy. Wspólny motyw w teoriach spiskowych na temat Nowego Porządku Świata jest to, że tajemnicza elita władzy z globalistycznymi planami spiskuje, aby ostatecznie rządzić światem za pośrednictwem autorytarnego rządu światowego, który zastąpi suwerenne państwa narodowe, i wszechogarniającej propagandy, której ideologia wychwala establishment Nowego Porządku Świata jako kulminacji postępu historii. Wiele wpływowych postaci historycznych i współczesnych zostało zatem rzekomo zaliczonych do spisku, który działa poprzez wiele organizacji fasadowych, aby organizować znaczące wydarzenia polityczne i finansowe, od wywoływania kryzysów systemowych po forsowanie kontrowersyjne polityki, zarówno na szczeblu krajowym, jak i międzynarodowym, jako kroki w trwającym spisku mającym na celu osiągnięcie dominacji nad światem.

PRZEBUDZIĆ LUDZKOŚĆ
PODPROGOWY
przymiotnik

(o bodźcu lub procesie psychicznym) poniżej progu odczuwania lub świadomości; postrzegany przez czyjś umysł lub oddziałujący na czyjś umysł bez jego świadomości.
PRAWDA HISTORYCZNA

PRAWDA O KONTROLI UMYSŁU

PRAWDA O HOLOKAUST

PRAWDA O ŚWIĘTEJ BIBLII

PRAWDA SATANICZNA

Komentarze Offon Dom Orsini – 1.3 – Isabella OrsiniOpublikowano w Przebudzenie, Czarne Słońce, Nazistowskie Niemcy, Nowy Porządek Świata, Satanizm, PrawdaOznaczono Przebudzenie, Czarne Słońce, Dom Orsini, Włochy, Nazistowski Niemcy, Nowy Porządek Świata, Domy Szlacheckie, Satanizm, Czarna Szlachta, Prawda
Dom Orsini – 1.4 – Lelio Orsini
Opublikowane przez Hollywood Subliminals 18 października 2023
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA – CZARNA SZLACHTA

CZARNA SZLACHTA
(Dom Orsini)
Lelio Orsini Oficjalna historia

DOM ORSINI
(Założony: ok. 600 CE)

Dom Orsini to włoska rodzina szlachecka, która była jedną z najbardziej wpływowych rodzin książęcych w średniowiecznej Italii i renesansowym Rzymie. Członkowie rodziny Orsini to pięciu papieży: Stefan II (752–757), Paweł I (757–767 ), Celestyn III (1191–1198), Mikołaj III (1277–1280) i Benedykt XIII (1724–1730). Ponadto rodzina obejmowała 34 kardynałów, licznych kondotierów i inne znaczące osobistości polityczne i religijne.

Pochodzenie
Według ich własna rodzinna legenda, Orsini są potomkami dynastii julijsko-klaudyjskiej starożytnego Rzymu. Orsini prowadzili polityczny spór z rodziną Colonna przez stulecia w Rzymie, aż do momentu, gdy został on zatrzymany przez bullę papieską w 1511 r. W 1571 r. głowy Obie rodziny poślubiły bratanice papieża Sykstusa V w ramach pojednania. Ironicznie, rodzina Colonna również twierdzi, że pochodzi z dynastii julijsko-klaudyjskiej starożytnego Rzymu.

Orsini pochodzą od Cajo Orso Orsiniego, który żył ok. 600 r. n.e. Pięciu papieży pochodzi od niego: Stefan II, Paweł I, Celestyn III, Mikołaj III i Benedykt XIII. Niektórzy członkowie używali nazwiska Bobone-Orsini. Jeden z członków o nazwisku Bobone żył na początku XI wieku, ojciec Pietro, który z kolei był ojcem Giacinto Bobone (1110–1198), który w 1191 roku został papieżem jako Celestyn III. Jeden z pierwszych wielkich papieży nepotystów, mianował kardynałami dwóch swoich bratanków i pozwolił swojemu kuzynowi Giovanni Gaetano (Giangaetano, zmarły w 1232 r.) kupić lenna Vicovaro, Licenza, Roccagiovine i Nettuno, które stanowiły zalążek przyszła władza terytorialna rodziny.

Nazwisko Bobone zaginęło wraz z jego dziećmi, które nazywano de domo filiorum Ursi. Dwoje z nich, Napoleone i Matteo Rosso the Great (1178–1246), znacznie podniosło prestiż rodziny. Pierwszy z nich był założycielem pierwszego południowego linia, która wygasła wraz z Camillo Pardo w 1553 r. Otrzymał miasto Manoppello, później hrabstwo, i był gonfalonierem Państwa Kościelnego. Matteo Rosso, zwany Wielkim, był faktycznym panem Rzymu od 1241 r., kiedy pokonał Wojska cesarskie, do 1243 r., nosiły tytuł senatora. Dwóch jego synów, a także Napoleon, również byli senatorami. Matteo wyparł tradycyjnych rywali rodziny, rodzinę Colonna, z Rzymu i rozszerzył terytoria Orsini na południe do Avellino i na północ do Pitigliano . Za jego życia rodzina była mocno związana z frakcją Gwelfów. Miał około dziesięciu synów, którzy po jego śmierci podzielili lenna: Gentile (zm. 1246) dał początek linii Pitigliano i drugiej linii południowej,

pprawda

Rinaldo z Monterotondo, Napoleone (zm. 1267) z Bracciano, a inny Matteo Rosso z Montegiordano, od nazwy dzielnicy w Rzymie, w której znajdowała się rodzinna twierdza. Najbardziej zasłużonym z jego synów był Giovanni Gaetano (zm. 1280): wybrany na papieża jako Mikołaj III, mianował swojego bratanka Bertoldo (zm. 1289) hrabią Romanii, a dwóch bratanków i brata mianował kardynałami.

Linia Gravina
Linia Gravina, od nazwy miasta o tej samej nazwie w Apulii, jest jedyną istniejącą linią Orsinich. Pochodzi od Francesca (zm. 1456), syna hrabiego Carla z Bracciano. Większość jego lenna znajdowała się w północnym Lacjum, ale wkroczył na orbitę neapolitańską, gdy w 1418 roku został wezwany przez Sergianniego Caracciolo do walki z wojskami Andegawenów, które pokonał. Przez małżeństwo uzyskał tytuł hrabiego Graviny. Został mianowany księciem Graviny przez króla Alfonsa, tytuł ten został definitywnie przypisany jego synowi Giacomo (zmarłem w 1472 roku), do którego dodano hrabstwa Conversano, Campagna i Copertino. Dwóch synów Francesca, Marino (zmarł w 1471 roku) i Giovanni Battista (zmarł 8 czerwca 1476 roku), byli odpowiednio arcybiskupami Tarentu i Wielkimi Mistrzami Rycerzy Rodos.

Czwarty książę, Francesco, był częścią spisku wraz ze swoimi braćmi Giulio i Paolo przeciwko Cesare Borgii, ale zostali zdemaskowani, a Francesco został uduszony 18 stycznia 1503 roku wraz ze swoim bratem Paolo. Jeden z bratanków Francesca, Flavio Orsini, został mianowany kardynałem w 1565 roku. Piąty książę, Ferdinando (zmarł 6 grudnia 1549 roku), miał skonfiskowane wszystkie swoje lenna przez Hiszpanów, ale odzyskał je po zapłacie 40 000 scudi.

Po bezpotomnej śmierci księcia Michele Antonio (26 stycznia 1627 roku), jego ziemie przeszły na jego kuzyna Pietro Orsiniego, hrabiego Muro Lucano (zmarł w 1641 roku). Jego bratanek, Pier Francesco, który zrzekł się sukcesji na rzecz swojego brata Domenica, aby zostać dominikaninem, został później wybrany na papieża pod imieniem Benedykt XIII.

Jego następca wyniósł bratanka Benedykta XIII, księcia Beroaldo Orsiniego, do godności Księcia Asystenta Tronu Papieskiego (tytuł ten posiadał do 1958 r.), po tym jak cesarz Karol VI już w 1724 r. uczynił go księciem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Ostatnim kardynałem z tej rodziny był Domenico.

Ta gałąź rodziny przeniosła się do Rzymu w XVIII wieku, gdzie książę Domenico (23 listopada 1790 r. – 28 kwietnia 1874 r.) poślubił Marię Luisę Torlonia w 1823 r. W 1850 r. był ministrem wojny i generałem-porucznikiem armii papieskiej, a także senatorem Rzymu.

Pozostałą rodzinę książęcą reprezentuje książę Domenico Napoleone Orsini, książę Gravina (ur. 1948). Ponieważ nie miał synów ani potomków w linii męskiej, następcą tronu Gravina jest jego niezamężny brat Don Benedetto Orsini (ur. 1956), a następnie jego kuzyn książę Lelio Orsini d’Aragona (ur. 1981), którego matką jest księżniczka Khetevan Bagration-Mukhransky.

Znani członkowie
Papieże Orsiniego
Papież Celestyn III (Giacinto Bobone, mianowany kardynałem w 1144)
Papież Mikołaj III (Giovanni Gaetano Orsini, mianowany kardynałem w 1244 r.)
Papież Benedykt XIII (Pietro Francesco Orsini, mianowany kardynałem w 1672 r.)
Kardynałowie Orsini
Pietro Orsini (1181)
Matteo Rubeo Orsini (1262)
Latynos Malabranca Orsini OP (1278)
Giordano Orsini (1278)
Napoleon Orsini (1288)
Francesco Napoleone Orsini (1295)
Matteo Orsini OP (1327)
Rinaldo Orsini (1350)
Giacomo Orsini (1371)
Poncello Orsiniego (1378)
Tommaso Orsini (1382/1385)
Giordano Orsini (1405)
Latynos Carlo Orsini (1448)
Cosma Orsini OSB (1480)
Giovanni Battista Orsini (1483)
Franciotto Orsini (1517)
Flavio Orsini (1565)
Alessandro Orsini (1615)
Virginio Orsini (1641)
Domenico Orsini d’Aragona (1743)
Inni
Clarice Orsini (1453 – 1488), małżonka Lorenza il Magnifico
Fabio Orsini (1476-1504)
Gerolama Orsini (1503-1570), szlachcic
Giovanni II Orsini, hrabia Cefalonii i Zante, despota dell’Epiro 1323 – 1335
Giovanni Antonio del Balzo Orsini (1386 lub 1393 – 1463), szlachcic Królestwo Neapolu, książę Tarentu, hrabia Lecce i książę Bari.
Giovanni Battista Orsini (zm. 1476), wielki mistrz Zakonu Maltańskiego od 1467 do 1476
Pietro Gianpaolo Orsini (zm. 1443), kondotier.
Latino di Camillo Orsini (ok. 1530 - ok. 1580), kondottiero.
Mondilio Orsini (1690-1751), arcybiskup Kapui od 1728 do 1743, wnuk papieża Benedykta XIII
Napoleone Orsini (1420 – 1480), kondotier
Niceforo II Orsini (1329 – 1359), condottiero e despota dell’Epiro
Paolo Giordano I Orsini (1541 – 1585), książę Bracciano dal 1560
Pierfrancesco II Vicino Orsini (1523-1585) książę Bomarzo
Raimondo del Balzo Orsini (1361-1406), szlachcic Królestwa Neapolu
Rinaldo Orsini, arcybiskup Florencji w latach 1474-1508
Rinaldo Orsini (1402 – 1450), kondotier i pan Piombino
Virginio Orsini (1572-1615), książę Bracciano
Źródło: Wikipedia

Prawda
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA
Nowy Porządek Świata (NWO) to teoria spiskowa, która zakłada potajemnie powstający totalitarny rząd światowy. Wspólny motyw w teorii spiskowej
Prześlij opinię
Panele boczne
Historia
Zapisane

pprawda

es o Nowym Porządku Świata polega na tym, że tajna elita władzy z globalistycznym planem spiskuje, aby ostatecznie rządzić światem za pośrednictwem autorytarnego rządu światowego — który zastąpi suwerenne państwa narodowe — i wszechogarniającej propagandy, której ideologia wychwala ustanowienie Nowego Porządku Świata jako ukoronowanie postępu historii. Wiele wpływowych postaci historycznych i współczesnych zostało zatem rzekomo oskarżanych o bycie częścią spisku, który działa za pośrednictwem wielu organizacji fasadowych w celu organizowania znaczących wydarzeń politycznych i finansowych, od powodowania kryzysów systemowych po forsowanie kontrowersyjnych polityk, zarówno na szczeblu krajowym, jak i międzynarodowym, jako kroków w trwającym spisku w celu osiągnięcia dominacji nad światem.

PRZEBUDZENIE LUDZKOŚCI
PODPROGOWY
przymiotnik

(o bodźcu lub procesie psychicznym) poniżej progu wrażeń lub świadomości; postrzegany przez czyjś umysł lub wpływający na niego bez jego świadomości.
PRAWDA HISTORYCZNA

PRAWDA O KONTROLI UMYSŁU

PRAWDA O HOLOKAUST

PRAWDA O ŚWIĘTEJ BIBLII

PRAWDA SATANICZNA

Komentarze Offon Dom Orsini – 1.4 – Lelio OrsiniOpublikowano w Przebudzenie, Czarne Słońce, Nazistowskie Niemcy, Nowy Porządek Świata, Satanizm, PrawdaOznaczono Przebudzenie, Czarne Słońce, Dom Orsini, Włochy, Nazistowskie Niemcy, Nowy Porządek Świata, Domy Szlacheckie, Satanizm, Czarna Szlachta, Prawda
Dom Orsini – 1.5 – Zamek Orsini (Nerola, Włochy)
Opublikowano przez Hollywood Subliminals 18 października 2023 r.
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA – CZARNA SZLACHTA

CZARNA SZLACHTA
(Dom Orsini)
Zamek Orsini
(Nerola, Włochy)

Oficjalna historia

DOM ORSINI
(Założona: ok. 600 n.e.)

Dom Orsini to włoska rodzina szlachecka, która była jedną z najbardziej wpływowych rodzin książęcych w średniowiecznej Italii i renesansowym Rzymie. Członkowie rodziny Orsini to pięciu papieży: Stefan II (752–757), Paweł I (757–767), Celestyn III (1191–1198), Mikołaj III (1277–1280) i Benedykt XIII (1724–1730). Ponadto rodzina obejmowała 34 kardynałów, licznych kondotierów i inne znaczące osobistości polityczne i religijne.

Pochodzenie
Według legendy ich rodziny, Orsini są potomkami dynastii julijsko-klaudyjskiej starożytnego Rzymu. Orsini prowadzili polityczny spór z rodziną Colonna przez stulecia w Rzymie, aż do momentu, gdy został on powstrzymany przez bullę papieską w 1511 r. W 1571 r. głowy obu rodzin poślubiły siostrzenice papieża Sykstusa V jako akt pojednania. Ironicznie, rodzina Colonna również twierdzi, że pochodzi z dynastii julijsko-klaudyjskiej starożytnego Rzymu.

Orsini pochodzą od Cajo Orso Orsiniego, który żył ok. 600 r. n.e. Pięciu papieży jest jego potomkami: Stefan II, Paweł I, Celestyn III, Mikołaj III i Benedykt XIII. Niektórzy członkowie używali nazwiska Bobone-Orsini. Jeden członek o nazwisku Bobone, żył na początku XI wieku, ojciec Pietro, który był z kolei ojcem Giacinto Bobone (1110–1198), który w 1191 r. został papieżem jako Celestyn III. Jeden z pierwszych wielkich papieży nepotystów, mianował dwóch swoich bratanków kardynałami i pozwolił swojemu kuzynowi Giovanni Gaetano (Giangaetano, zmarły w 1232 r.) kupić lenna Vicovaro, Licenza, Roccagiovine i Nettuno, które stanowiły zalążek przyszłej władzy terytorialnej rodziny.

Nazwisko Bobone zaginęło wraz z jego dziećmi, które nazywano de domo filiorum Ursi. Dwoje z nich, Napoleone i Matteo Rosso Wielki (1178–1246), znacznie podniosło prestiż rodziny. Pierwszy z nich był założycielem pierwszej linii południowej, która wymarła wraz z Camillo Pardo w 1553 r. Uzyskał miasto Manoppello, później hrabstwo, i był gonfalonierem Państwa Kościelnego. Matteo Rosso, zwany Wielkim, był faktycznym władcą Rzymu od 1241 r., kiedy pokonał wojska cesarskie, aż do 1243 r., piastując tytuł senatora. Dwóch jego synów i Napoleone byli również senatorami. Matteo wyparł tradycyjnych rywali rodziny, rodzinę Colonna, z Rzymu i rozszerzył terytoria Orsini na południe do Avellino i na północ do Pitigliano. Za jego życia rodzina była mocno związana z frakcją Gwelfów. Miał około dziesięciu synów, którzy podzielili lenna po jego śmierci: Gentile (zmarł w 1246 r.) zapoczątkował linię Pitigliano, a druga południowa linia, Rinaldo linię Monterotondo, Napoleone (zmarł w 1267 r.) linię Bracciano, a inny Matteo Rosso linię Montegiordano, od nazwy dzielnicy w Rzymie, w której znajdowała się twierdza rodziny. Najbardziej wybitnym z jego synów był Giovanni Gaetano (zm. 1280): wybrany na papieża jako Mikołaj III, mianował swojego bratanka Bertolda (zm. 1289) hrabią Romanii i miał dwóch bratanków i brata mianowanych kardynałami.

Linia Gravina
Linia Gravina, od nazwy miasta o tej samej nazwie w Apulii, jest jedyną istniejącą linią Orsinich. Pochodzi od Francesca (zm. 1456), syna hrabiego Carla z Bracciano. Większość jego lenna znajdowała się w północnym Lacjum, ale wkroczył na orbitę neapolitańską, gdy w 1418 roku został wezwany przez Sergianniego Caracciolo do walki z wojskami Andegawenów, które pokonał. Przez małżeństwo uzyskał tytuł hrabiego Gravina. Został mianowany księciem Gravina przez króla

pprawda

[link widoczny dla zalogowanych]

pprawda

Alfonso, tytuł zdecydowanie przypisany jego synowi Giacomo (zmarłemu w 1472 r.), do którego dodano hrabstwa Conversano, Campagna i Copertino. Dwóch synów Francesca, Marino (zmarły w 1471 r.) i Giovanni Battista (zmarły 8 czerwca 1476 r.), było odpowiednio arcybiskupem Tarentu i Wielkim Mistrzem Rycerzy Rodos.

Czwarty książę, Francesco, był częścią spisku wraz ze swoimi braćmi Giulio i Paolo przeciwko Cesare Borgii, ale zostali zdemaskowani, a Francesco został uduszony 18 stycznia 1503 r. wraz ze swoim bratem Paolo. Jeden z bratanków Francesca, Flavio Orsini, został mianowany kardynałem w 1565 roku. Piąty książę, Ferdinando (zmarł 6 grudnia 1549 roku), miał skonfiskowane wszystkie swoje lenna przez Hiszpanów, ale odzyskał je po zapłacie 40 000 scudi.

Po bezpotomnej śmierci księcia Michele Antonio (26 stycznia 1627 roku), jego ziemie przeszły na jego kuzyna Pietra Orsiniego, hrabiego Muro Lucano (zmarł 1641 roku). Jego bratanek, Pier Francesco, który zrzekł się sukcesji na rzecz swojego brata Domenica, aby zostać dominikaninem, został później wybrany na papieża pod imieniem Benedykt XIII.

Jego następca wyniósł bratanka Benedykta XIII, księcia Beroaldo Orsiniego, do godności Księcia Asystenta Tronu Papieskiego (tytuł ten piastował do 1958 r.), po tym jak cesarz Karol VI już w 1724 r. uczynił go księciem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Ostatnim kardynałem z tej rodziny był Domenico.

Ta gałąź rodziny przeniosła się do Rzymu w XVIII wieku, gdzie książę Domenico (23 listopada 1790 r. – 28 kwietnia 1874 r.) poślubił Marię Luisę Torlonię w 1823 r. W 1850 r. był ministrem wojny i generałem-porucznikiem armii papieskiej, a także senatorem Rzymu.

Pozostałą rodzinę książęcą reprezentuje książę Domenico Napoleone Orsini, książę Gravina (ur. 1948 r.). Nie mając synów ani potomków w linii męskiej, dziedzicem księstwa Gravina jest jego niezamężny brat Don Benedetto Orsini (ur. 1956), a następnie jego kuzyn książę Lelio Orsini d’Aragona (ur. 1981), którego matką jest księżniczka Khetevan Bagration-Mukhransky.

Znani członkowie
Papieże Orsiniego
Papież Celestyn III (Giacinto Bobone, mianowany kardynałem w 1144)
Papież Mikołaj III (Giovanni Gaetano Orsini, mianowany kardynałem w 1244 r.)
Papież Benedykt XIII (Pietro Francesco Orsini, mianowany kardynałem w 1672 r.)
Kardynałowie Orsini
Pietro Orsini (1181)
Matteo Rubeo Orsini (1262)
Latynos Malabranca Orsini OP (1278)
Giordano Orsini (1278)
Napoleon Orsini (1288)
Francesco Napoleone Orsini (1295)
Matteo Orsini OP (1327)
Rinaldo Orsini (1350)
Giacomo Orsini (1371)
Poncello Orsiniego (1378)
Tommaso Orsini (1382/1385)
Giordano Orsini (1405)
Latynos Carlo Orsini (1448)
Cosma Orsini OSB (1480)
Giovanni Battista Orsini (1483)
Franciotto Orsini (1517)
Flavio Orsini (1565)
Alessandro Orsini (1615)
Virginio Orsini (1641)
Domenico Orsini d’Aragona (1743)
Inni
Clarice Orsini (1453 – 1488), małżonka Lorenza il Magnifico
Fabio Orsini (1476-1504)
Gerolama Orsini (1503-1570), szlachcic
Giovanni II Orsini, hrabia Cefalonii i Zante, despota dell’Epiro 1323 – 1335
Giovanni Antonio del Balzo Orsini (1386 lub 1393 – 1463), szlachcic Królestwo Neapolu, książę Tarentu, hrabia Lecce i książę Bari.
Giovanni Battista Orsini (zm. 1476), wielki mistrz Zakonu Maltańskiego od 1467 do 1476
Pietro Gianpaolo Orsini (zm. 1443), kondotier.
Latino di Camillo Orsini (ok. 1530 - ok. 1580), kondottiero.
Mondilio Orsini (1690-1751), arcybiskup Kapui od 1728 do 1743, wnuk papieża Benedykta XIII
Napoleone Orsini (1420 – 1480), kondotier
Niceforo II Orsini (1329 – 1359), condottiero e despota dell’Epiro
Paolo Giordano I Orsini (1541 – 1585), książę Bracciano dal 1560
Pierfrancesco II Vicino Orsini (1523-1585) książę Bomarzo
Raimondo del Balzo Orsini (1361-1406), szlachcic Królestwa Neapolu
Rinaldo Orsini, arcybiskup Florencji w latach 1474-1508
Rinaldo Orsini (1402 – 1450), kondotier i pan Piombino
Virginio Orsini (1572-1615), książę Bracciano
Źródło: Wikipedia

Prawda
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA
Nowy Porządek Świata (NWO) to teoria spiskowa, która zakłada potajemnie powstający totalitarny rząd światowy. Wspólnym tematem teorii spiskowych na temat Nowego Porządku Świata jest to, że tajna elita władzy z globalistycznym planem spiskuje, aby ostatecznie rządzić światem za pośrednictwem autorytarnego rządu światowego — który zastąpi suwerenne państwa narodowe — i wszechogarniającej propagandy, której ideologia wychwala ustanowienie Nowego Porządku Świata jako ukoronowanie postępu historii. Wiele wpływowych postaci historycznych i współczesnych zostało zatem rzekomo zaliczonych do spisku, który działa za pośrednictwem wielu organizacji fasadowych w celu organizowania znaczących wydarzeń politycznych i finansowych, od wywoływania kryzysów systemowych po forsowanie kontrowersyjnych polityk, zarówno na szczeblu krajowym, jak i międzynarodowym, jako kroków w trwającym spisku mającym na celu osiągnięcie dominacji nad światem.

PRZEBUDZIĆ LUDZKOŚĆ
PODPROGOWY
przymiotnik

(bodźca lub procesu umysłowego) poniżej progu odczuwania lub świadomości; postrzegany przez lub aff
Prześlij opinię
Panele boczne
Historia
Zapisane

pprawda

wpływanie na czyjś umysł bez jego wiedzy. PRAWDA O HOLOCAUST

PRAWDA O ŚWIĘTEJ BIBLII

PRAWDA O SZATAŃSKIEJ

Komentarze Offon Dom Orsini – 1.5 – Zamek Orsini (Nerola, Włochy)Opublikowano w Przebudzenie, Czarne Słońce, Nazistowskie Niemcy, Nowy Porządek Świata, Satanizm, PrawdaOznaczono Przebudzenie, Czarne Słońce, Dom Orsini, Włochy, Nazistowskie Niemcy, Nowy Porządek Świata, Domy Szlacheckie, Satanizm, Czarna Szlachta, Prawda
Dom Orsini – 1.6 – Papież Celestyn III (Papiestwo, 1191-1198)
Opublikowano przez Hollywood Subliminals 18 października 2023 r.
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA – CZARNA SZLACHTA

CZARNA SZLACHTA
(Dom Orsini)
Papież Celestyn III
(Papiestwo, 1191-1198)

Oficjalny Historia

PAPIEŻ CELESTYN III
(Papiestwo: 1191-1198)

Papież Celestyn III (łac. Caelestinus III; ok. 1106 – 8 stycznia 1198) był głową Kościoła katolickiego i władcą Państwa Kościelnego od 30 marca lub 10 kwietnia 1191 do swojej śmierci w 1198. Miał napięte stosunki z kilkoma monarchami, w tym cesarzem Henrykiem VI, królem Tankredem Sycylii i królem Alfonsem IX z Leonu.

Wczesna kariera
Giacinto Bobone urodził się w szlacheckiej rodzinie Orsini w Rzymie. Został mianowany kardynałem-diakonem w 1144 roku przez Celestyna II lub Lucjusza II. Uważany przez Kurię Rzymską za eksperta od Hiszpanii, Bobone odbył dwie misje legata do Hiszpanii w latach (1154–1155) i (1172–1175) jako kardynał-diakon Santa Maria in Cosmedin.

Pontyfikat
Celestyn został wybrany 29/30 marca 1191 r. i wyświęcony na księdza 13 kwietnia 1191 r. Koronował cesarza Henryka VI dzień po swoim wyborze w 1191 r. W 1192 r. Celestyn uznał Tankreda za króla Sycylii, pomimo roszczeń żony Henryka VI. Zagroził ekskomuniką Henryka VI za niesłuszne trzymanie w więzieniu króla Anglii Ryszarda I, ale nie mógł zrobić nic więcej, ponieważ Kolegium Kardynałów było temu przeciwne. Objął Pizę interdyktem, który został zniesiony przez jego następcę, Innocentego III w 1198 r.

Celestyn w 1192 r. wysłał kardynała-prezbitera św. Wawrzyńca, Cyntiusza, do Danii, aby zajął się niezgodą między duńskimi książętami. Po powrocie Cyntiusza do Rzymu, Celestyn wydał trzy papieskie bulle: Cum Romana ecclesia, Etsi sedes debeat, Quanto magnitudinem tuam. Bulle te doradzały arcybiskupowi Absalonowi z Lund, aby nakazał królowi Danii uwolnienie biskupa Szlezwiku. Bulle groziły również ekskomuniką winnego księcia Waldemara, który uwięził biskupa Szlezwiku, i objęciem królestwa Danii interdyktem. Biskup pozostałby uwięziony, dopóki papież Innocenty III nie wznowił procesu w 1203 r.

Celestyn potępił króla Alfonsa IX z Leonu za jego małżeństwo z Teresą Portugalską z powodu pokrewieństwa. Portugalia i Leon zostały objęte interdyktem. Następnie w 1196 r. ekskomunikował Alfonsa IX za sprzymierzenie się z kalifatem Almohadów podczas wojny z Kastylią. Po ślubie z Berengarią z Kastylii Celestyn ekskomunikował Alfonsa i nałożył interdykt na Leon.

W grudniu 1196 r. Celestyn wydał bullę uznającą posiadłości Krzyżaków.

Źródło: Wikipedia

Prawda
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA
Nowy Porządek Świata (NWO) to teoria spiskowa, która zakłada potajemnie powstający totalitarny rząd światowy. Wspólnym tematem teorii spiskowych na temat Nowego Porządku Świata jest to, że tajna elita władzy z globalistycznym planem spiskuje, aby ostatecznie rządzić światem za pośrednictwem autorytarnego rządu światowego — który zastąpi suwerenne państwa narodowe — i wszechogarniającej propagandy, której ideologia wychwala ustanowienie Nowego Porządku Świata jako ukoronowanie postępu historii. Wiele wpływowych postaci historycznych i współczesnych zostało zatem rzekomo oskarżanych o bycie częścią spisku, który działa za pośrednictwem wielu organizacji fasadowych, aby organizować znaczące wydarzenia polityczne i finansowe, od powodowania kryzysów systemowych po forsowanie kontrowersyjnych polityk, zarówno na szczeblu krajowym, jak i międzynarodowym, jako kroków w trwającym spisku mającym na celu osiągnięcie dominacji nad światem.

PRZEBUDZENIE LUDZKOŚCI
PODPROGOWY
przymiotnik

(o bodźcu lub procesie psychicznym) poniżej progu wrażeń lub świadomości; postrzegany przez czyjś umysł lub wpływający na niego bez jego wiedzy.
PRAWDA HISTORYCZNA

PRAWDA O HOLOKAUST

PRAWDA O ŚWIĘTEJ BIBLII

PRAWDA SZATAŃSKA

Komentarze Offon Dom Orsini – 1.6 – Papież Celestyn III (Papiestwo, 1191-1198)Opublikowano w Przebudzenie, Czarne Słońce, Nazistowskie Niemcy, Nowy Porządek Świata, Satanizm, PrawdaOznaczono Przebudzenie, Czarne Słońce, Dom Orsini, Włochy, Nazistowskie Niemcy, Nowy Porządek Świata, Domy Szlacheckie, Satanizm, Czarna Szlachta, Prawda
Dom Orsini – 1.7 – Herb rodziny Orsini
Opublikowano przez Hollywood Subliminals 18 października 2023 r.
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA – CZARNA SZLACHTA

CZARNA SZLACHTA
(Dom Orsini)
Herb
Rodziny Orsini

Oficjalna historia

DOM ORSINI
(Założona: ok. 600 n.e.)

Dom Orsini to włoska rodzina szlachecka, która była jedną z najbardziej wpływowych rodzin książęcych w średniowiecznej Italii i renesansowym Rzymie. Członkowie rodziny Orsini to pięciu papieży: Stefan II (752–757), Paweł I (757–767), Celestyn

pprawda

III (1191–1198), Mikołaj III (1277–1280) i Benedykt XIII (1724–1730). Ponadto rodzina obejmowała 34 kardynałów, licznych kondotierów i inne znaczące osobistości polityczne i religijne.

Pochodzenie
Według ich własnej legendy rodzinnej, Orsini są potomkami dynastii julijsko-klaudyjskiej starożytnego Rzymu. Orsini prowadzili polityczny spór z rodziną Colonna przez stulecia w Rzymie, aż został on powstrzymany przez bullę papieską w 1511 roku. W 1571 roku głowy obu rodzin poślubiły siostrzenice papieża Sykstusa V jako akt pojednania. Ironicznie, rodzina Colonna również twierdzi, że pochodzi z dynastii julijsko-klaudyjskiej starożytnego Rzymu.

Orsini pochodzą od Cajo Orso Orsiniego, który żył ok. 600 roku n.e. Pięciu papieży pochodzi od niego: Stefan II, Paweł I, Celestyn III, Mikołaj III i Benedykt XIII. Niektórzy członkowie używali nazwiska Bobone-Orsini. Jeden z członków o nazwisku Bobone, żył na początku XI wieku, ojciec Pietro, który z kolei był ojcem Giacinta Bobone (1110–1198), który w 1191 roku został papieżem jako Celestyn III. Jeden z pierwszych wielkich papieży nepotystów, mianował dwóch swoich bratanków kardynałami i pozwolił swojemu kuzynowi Giovanniemu Gaetano (Giangaetano, zmarł w 1232 roku) kupić lenna Vicovaro, Licenza, Roccagiovine i Nettuno, które stanowiły jądro przyszłej władzy terytorialnej rodziny.

Nazwisko Bobone zostało utracone wraz z jego dziećmi, które nazywano de domo filiorum Ursi. Dwóch z nich, Napoleone i Matteo Rosso Wielki (1178–1246), znacznie podniosło prestiż rodziny. Pierwszy z nich był założycielem pierwszej linii południowej, która wymarła wraz z Camillo Pardo w 1553 r. Uzyskał miasto Manoppello, później hrabstwo, i był gonfalonierem Państwa Kościelnego. Matteo Rosso, zwany Wielkim, był faktycznym panem Rzymu od 1241 r., kiedy pokonał wojska cesarskie, do 1243 r., piastując tytuł senatora. Dwóch jego synów, a także Napoleone, byli również senatorami. Matteo wyparł tradycyjnych rywali rodziny, rodzinę Colonna, z Rzymu i rozszerzył terytoria Orsini na południe do Avellino i na północ do Pitigliano. Za jego życia rodzina była mocno związana z frakcją Gwelfów. Miał około dziesięciu synów, którzy podzielili lenna po jego śmierci: Gentile (zm. 1246) zapoczątkował linię Pitigliano, a druga południowa linia, Rinaldo linię Monterotondo, Napoleone (zm. 1267) linię Bracciano, a inny Matteo Rosso linię Montegiordano, od nazwy dzielnicy w Rzymie, w której znajdowała się twierdza rodziny. Najbardziej wybitnym z jego synów był Giovanni Gaetano (zm. 1280): wybrany papieżem jako Mikołaj III, mianował swojego bratanka Bertoldo (zm. 1289) hrabią Romanii i miał dwóch bratanków i brata mianowanych kardynałami.

Linia Gravina
Linia Gravina, od nazwy miasta o tej samej nazwie w Apulii, jest jedyną istniejącą linią Orsinich. Pochodzi od Francesca (zm. 1456), syna hrabiego Carla z Bracciano. Większość jego lenna znajdowała się w północnym Lacjum, ale wkroczył na orbitę neapolitańską, gdy w 1418 roku został wezwany przez Sergianniego Caracciolo do walki z wojskami Andegawenów, które pokonał. Przez małżeństwo uzyskał tytuł hrabiego Graviny. Został mianowany księciem Graviny przez króla Alfonsa, tytuł ten został definitywnie przypisany jego synowi Giacomo (zmarłem w 1472 roku), do którego dodano hrabstwa Conversano, Campagna i Copertino. Dwóch synów Francesca, Marino (zmarł w 1471 roku) i Giovanni Battista (zmarł 8 czerwca 1476 roku), byli odpowiednio arcybiskupami Tarentu i Wielkimi Mistrzami Rycerzy Rodos.

Czwarty książę, Francesco, był częścią spisku wraz ze swoimi braćmi Giulio i Paolo przeciwko Cesare Borgii, ale zostali zdemaskowani, a Francesco został uduszony 18 stycznia 1503 roku wraz ze swoim bratem Paolo. Jeden z bratanków Francesca, Flavio Orsini, został mianowany kardynałem w 1565 roku. Piąty książę, Ferdinando (zmarł 6 grudnia 1549 roku), miał skonfiskowane wszystkie swoje lenna przez Hiszpanów, ale odzyskał je po zapłacie 40 000 scudi.

Po bezpotomnej śmierci księcia Michele Antonio (26 stycznia 1627 roku), jego ziemie przeszły na jego kuzyna Pietro Orsiniego, hrabiego Muro Lucano (zmarł w 1641 roku). Jego bratanek, Pier Francesco, który zrzekł się sukcesji na rzecz swojego brata Domenica, aby zostać dominikaninem, został później wybrany na papieża pod imieniem Benedykt XIII.

Jego następca wyniósł bratanka Benedykta XIII, księcia Beroaldo Orsiniego, do godności Księcia Asystenta Tronu Papieskiego (tytuł ten posiadał do 1958 r.), po tym jak cesarz Karol VI już w 1724 r. uczynił go księciem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Ostatnim kardynałem z tej rodziny był Domenico.

Ta gałąź rodziny przeniosła się do Rzymu w XVIII wieku, gdzie książę Domenico (23 listopada 1790 r. – 28 kwietnia 1874 r.) poślubił Marię Luisę Torlonia w 1823 r. W 1850 r. był ministrem wojny i generałem-porucznikiem armii papieskiej, a także senatorem Rzymu.

Pozostałą rodzinę książęcą reprezentuje książę Domenico Napoleone Orsini, książę Gravina (ur. 1948). Nie mając synów ani męskich potomków, następcą tronu książęcego jest
Prześlij opinię
Panele boczne
Historia
Zapisane

pprawda

omem Graviny jest jego niezamężny brat Don Benedetto Orsini (ur. 1956), a następnie jego kuzyn książę Lelio Orsini d’Aragona (ur. 1981), którego matką jest księżniczka Khetevan Bagration-Mukhransky.

Znani członkowie
Papieże Orsiniego
Papież Celestyn III (Giacinto Bobone, mianowany kardynałem w 1144)
Papież Mikołaj III (Giovanni Gaetano Orsini, mianowany kardynałem w 1244 r.)
Papież Benedykt XIII (Pietro Francesco Orsini, mianowany kardynałem w 1672 r.)
Kardynałowie Orsini
Pietro Orsini (1181)
Matteo Rubeo Orsini (1262)
Latynos Malabranca Orsini OP (1278)
Giordano Orsini (1278)
Napoleon Orsini (1288)
Francesco Napoleone Orsini (1295)
Matteo Orsini OP (1327)
Rinaldo Orsini (1350)
Giacomo Orsini (1371)
Poncello Orsiniego (1378)
Tommaso Orsini (1382/1385)
Giordano Orsini (1405)
Latynos Carlo Orsini (1448)
Cosma Orsini OSB (1480)
Giovanni Battista Orsini (1483)
Franciotto Orsini (1517)
Flavio Orsini (1565)
Alessandro Orsini (1615)
Virginio Orsini (1641)
Domenico Orsini d’Aragona (1743)
Inni
Clarice Orsini (1453 – 1488), małżonka Lorenza il Magnifico
Fabio Orsini (1476-1504)
Gerolama Orsini (1503-1570), szlachcic
Giovanni II Orsini, hrabia Cefalonii i Zante, despota dell’Epiro 1323 – 1335
Giovanni Antonio del Balzo Orsini (1386 lub 1393 – 1463), szlachcic Królestwo Neapolu, książę Tarentu, hrabia Lecce i książę Bari.
Giovanni Battista Orsini (zm. 1476), wielki mistrz Zakonu Maltańskiego od 1467 do 1476
Pietro Gianpaolo Orsini (zm. 1443), kondotier.
Latino di Camillo Orsini (ok. 1530 - ok. 1580), kondottiero.
Mondilio Orsini (1690-1751), arcybiskup Kapui od 1728 do 1743, wnuk papieża Benedykta XIII
Napoleone Orsini (1420 – 1480), kondotier
Niceforo II Orsini (1329 – 1359), condottiero e despota dell’Epiro
Paolo Giordano I Orsini (1541 – 1585), książę Bracciano dal 1560
Pierfrancesco II Vicino Orsini (1523-1585) książę Bomarzo
Raimondo del Balzo Orsini (1361-1406), szlachcic Królestwa Neapolu
Rinaldo Orsini, arcybiskup Florencji w latach 1474-1508
Rinaldo Orsini (1402 – 1450), kondotier i pan Piombino
Virginio Orsini (1572-1615), książę Bracciano
Źródło: Wikipedia

Prawda
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA
Nowy Porządek Świata (NWO) to teoria spiskowa, która zakłada potajemnie powstający totalitarny rząd światowy. Wspólnym tematem teorii spiskowych na temat Nowego Porządku Świata jest to, że tajna elita władzy z globalistycznym planem spiskuje, aby ostatecznie rządzić światem za pośrednictwem autorytarnego rządu światowego — który zastąpi suwerenne państwa narodowe — i wszechogarniającej propagandy, której ideologia wychwala ustanowienie Nowego Porządku Świata jako ukoronowanie postępu historii. Wiele wpływowych postaci historycznych i współczesnych zostało zatem rzekomo zaliczonych do spisku, który działa za pośrednictwem wielu organizacji fasadowych w celu organizowania znaczących wydarzeń politycznych i finansowych, od wywoływania kryzysów systemowych po forsowanie kontrowersyjnych polityk, zarówno na szczeblu krajowym, jak i międzynarodowym, jako kroków w trwającym spisku mającym na celu osiągnięcie dominacji nad światem.

PRZEBUDZIĆ LUDZKOŚĆ
PODPROGOWY
przymiotnik

(o bodźcu lub procesie psychicznym) poniżej progu odczuwania lub świadomości; postrzegany przez czyjś umysł lub oddziałujący na czyjś umysł bez jego świadomości.
PRAWDA O HOLOCAUST

PRAWDA O ŚWIĘTEJ BIBLII

PRAWDA O SZATAŃSTWIE

Komentarze Offon Dom Orsini – 1.7 – Herb rodziny OrsiniOpublikowano w Przebudzenie, Czarne Słońce, Nazistowskie Niemcy, Nowy Porządek Świata, Satanizm, PrawdaOznaczono Przebudzenie, Czarne Słońce, Dom Orsini, Włochy, Nazistowskie Niemcy, Nowy Porządek Świata, Domy Szlacheckie, Satanizm, Czarna Szlachta, Prawda
Czarna Szlachta – Sekcja 2 – Dom Colonna
Opublikowano przez Hollywood Subliminals 18 października 2023 r.
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA – CZARNA SZLACHTA

SEKCJA 2

Oficjalna historia

DOM COLONNA
(Założony: 1101)

Dom Colonna, znany również jako Sciarrillo lub Sciarra, to włoska rodzina szlachecka, stanowiąca część papieskiej szlachty. Była potężna w średniowiecznym i renesansowym Rzymie, dostarczając jednego papieża (Marcina V) i wielu innych kościelnych i politycznych przywódców. Rodzina jest znana ze swojej zaciekłej waśni z rodziną Orsini o wpływy w Rzymie, aż do momentu, gdy została ona powstrzymana przez papieską bullę w 1511 r. W 1571 r. głowy obu rodzin poślubiły siostrzenice papieża Sykstusa V. Później historycy zapisali, że „żaden pokój nie został zawarty między książętami chrześcijaństwa, w którym nie zostaliby uwzględnieni z imienia”.

Historia
Pochodzenie
Według tradycji rodzina Colonna jest gałęzią hrabiów Tusculum — przez Piotra (1099–1151), syna Grzegorza III, zwanego Piotrem „de Columna” od jego posiadłości, zamku Columna w Colonna, w Alban Hills. Dalej wstecz, wywodzą swój rodowód od hrabiów Tusculum poprzez szlachtę lombardzką i włosko-rzymską, kupców i duchowieństwo przez wczesne średniowiecze — ostatecznie twierdząc, że ich pochodzenie wywodzi się z dynastii julijsko-klaudyjskiej i rodu Julia, którego pochodzenie ginie w mrokach czasu, ale który po raz pierwszy wszedł do annałów w 489 r. p.n.e. wraz z konsulatem Gajusza Juliusza Julusa.

Pierwsze

pprawda

t kardynał z rodziny został mianowany w 1206 r., kiedy Giovanni Colonna di Carbognano został mianowany kardynałem diakonem SS. Cosma e Damiano. Przez wiele lat kardynał Giovanni di San Paolo (wyniesiony w 1193 r.) był identyfikowany jako członek rodziny Colonna, a zatem jej pierwszy przedstawiciel w Kolegium Kardynałów, ale współcześni uczeni ustalili, że opierało się to na fałszywych informacjach z początku XVI wieku.

Giovanni Colonna (urodzony ok. 1206 r.), bratanek kardynała Giovanniego Colonny di Carbognano, złożył uroczyste śluby dominikańskie około 1228 r. i otrzymał wykształcenie teologiczne i filozoficzne w rzymskim studium Santa Sabina, poprzedniczce Papieskiego Uniwersytetu Świętego Tomasza z Akwinu, Angelicum. Pełnił funkcję prowincjała rzymskiej prowincji Zakonu Dominikanów i przewodził prowincjonalnej kapitule w 1248 r. w Anagni. Colonna został mianowany arcybiskupem Mesyny w 1255 r.

Margherita Colonna (zmarła w 1248 r.) była członkinią Zakonu Franciszkanów. Została beatyfikowana przez papieża Piusa IX w 1848 r.

W tym czasie rozpoczęła się rywalizacja z propapieżską rodziną Orsini, liderami frakcji Gwelfów. Wzmocniło to procesarski kurs Gibelinów, który rodzina Colonna podążała przez cały okres konfliktu między Papiestwem a Świętym Cesarstwem Rzymskim. Ironicznie, zgodnie z ich własną legendą rodzinną, Orsini są również potomkami dynastii julijsko-klaudyjskiej starożytnego Rzymu.

Obecny status
Rodzina Colonna jest Książęcymi Asystentami Tronu Papieskiego od 1710 roku, chociaż ich papieski tytuł książęcy pochodzi dopiero z 1854 roku.

Rezydencja rodzinna w Rzymie, Palazzo Colonna, jest otwarta dla zwiedzających w każdą sobotę rano.

Główną linię „Colonna di Paliano” reprezentuje obecnie Książę Marcantonio Colonna di Paliano, Książę i Książę Paliano (ur. 1948), którego spadkobiercą jest Don Giovanni Andrea Colonna di Paliano (ur. 1975), oraz Don Prospero Colonna di Paliano, Książę Avella (ur. 1956), którego spadkobiercą jest Don Filippo Colonna di Paliano (ur. 1995).

Linię „Colonna di Stigliano” reprezentuje Don Prospero Colonna di Stigliano, książę Stigliano (ur. 1938), którego spadkobiercą jest jego bratanek Don Stefano Colonna di Stigliano (ur. 1975) principe frederico giuseppe ur. 1954.

Znani członkowie
Błogosławiona Margherita Colonna (ok. 1255 – 1280).
Stefano Colonna (1265 - ok. 1348), wpływowy szlachcic średniowiecznego Rzymu i wikariusz cesarski na początku XIV wieku.
Jacopo Colonna (1250 – 1318), kardynał.
Giacomo Colonna (1270–1329), który brał udział w zamachu Anagniego na papieża Bonifacego VIII.
Giovanni Colonna (1295–1348), wpływowy kardynał za pontyfikatu w Awinionie.
Oddone Colonna (1369–1431), którego wybór na papieża Marcina V w 1417 r. zakończył schizmę zachodnią.
Ludovico Colonna (1390-1436), kondotier
Prospero I Colonna (1410–1463), kardynał
Fabrizio Colonna (ok. 1450 – 1520), ojciec Vittorii Colonna i generał Ligi Świętej.
Prospero Colonna (1452–1523), który walczył u boku swojego kuzyna Fabrizio Colonna.
Francesco Colonna (1453? – 1517?) [La „Pugna d’amore in sogno” di Francesco Colonna Romano, 1996, Maurizio Calvesi], któremu przypisuje się wraz z mnichem Francesco Colonną autorstwo Hypnerotomachia Poliphili przez akrostych w tekście. Uważa się również, że napisał tę historię.
Marcantonio I Colonna (1478–1522), kondotier XV–XVI w.
Pompeo Colonna (1479–1532), kardynał. Wspomniany już bratanek Prospera Colonny. Wicekról Neapolu od 1530 do 1532 roku.
Vittoria Colonna (1490–1547), przyjaciółka Michała Anioła. Poślubiona w 1507 r. za hiszpańsko-włoskiego Fernando d’Avalos, markiza Pescara, zmarłego w 1525 r., adoptując po zostaniu wdową Alfonso d’Avalos, również markiza del Vasto, siostrzeńca jej byłego męża.
Pirro Colonna (1500–1552), XVI-wieczny kapitan pod wodzą Karola V, Świętego Cesarza Rzymskiego
Marco Antonio Colonna (1523–1597), kardynał
Marcantonio II Colonna Młodszy (1535–1584), książę Tagliacozzo. Syn Ascanio Colonny i Juany de Aragón. Brał udział w bitwie morskiej pod Lepanto przeciwko Turkom 7 października 1571 r. i był wicekrólem Sycylii w latach 1577–1584. Książę Paliano.
Ascanio Colonna (1560–1608), kardynał
Federico Colonna y Tomacelli, książę Butery (1601–1641), wicekról Walencji w Hiszpanii, 1640–1641, wicekról Katalonii, 1641. Był wielkim policjantem królestwa Neapolu (1639–1641), podobnie jak jego ojciec Filippo I Colonna (1578–11 kwietnia 1639).
Marcantonio V Colonna (1606/1610–1659), książę Paliano.
Lorenzo Onofrio Colonna, wicekról Aragonii, 1678–1681, w Hiszpanii.
Prospero II Colonna (1662–1743), kardynał
Carlo Colonna (1665–1739), kardynał, utworzony przez Klemensa XI w 1706 r.
Marcantonio Colonna (1724-1793), kardynał
Giovanni Antonio Colonna (1878–1940), polityk.
Guido Colonna di Paliano (1908–1982), dyplomata i komisarz europejski.
Źródło: Wikipedia

INDEKS ARTYKUŁÓW
Czarna szlachta
SEKCJA 2:
DOM COLONNY

Prospero Colonna
di Stigliano (głowa rodziny, Colonna di Stigliano)

Marcantonio Colonna di Paliano (głowa rodziny

pprawda

Colonna di Paliano)

Filippo Colonna
w Paliano

Stefano
Kolonna

Lukrecja Colonna
di Stigliano

Vittoria Colonna
di Stigliano

Odrobione
Kolonna

Piero Colonna
w Paliano

Urbano Riario Colonna di Sciarra

Katarzyna Colonna
di Stigliano

Palazzo Colonna (Rzym, Włochy)

Papież Marcin V
(papiestwo, 1417-1431)

Ramiona
Rodzina Colonna

ZAKOŃCZ [SATANICZNY] NOWY PORZĄDEK ŚWIATA
PRAWDA
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA
Nowy Porządek Świata (NWO) to teoria spiskowa, która stawia hipotezę o tajnie powstającym totalitarnym rządzie światowym. Wspólnym motywem teorii spiskowych o Nowym Porządku Świata jest to, że tajemnicza elita władzy z globalistycznymi planami spiskuje, aby ostatecznie rządzić światem za pośrednictwem autorytarnego rządu światowego, który zastąpi suwerenne państwa narodowe, i wszechogarniającej propagandy, której ideologia wita ustanowienie Nowego Porządku Świata jako kulminację postępu historii. Wiele wpływowych postaci historycznych i współczesnych zostało zatem rzekomo zaliczonych do spisku, który działa poprzez wiele organizacji fasadowych, aby organizować znaczące wydarzenia polityczne i finansowe, od wywoływania kryzysów systemowych do forsowania kontrowersyjnych polityk, zarówno na szczeblu krajowym, jak i międzynarodowym, jako kroków w trwającym spisku mającym na celu osiągnięcie dominacji nad światem. ŚWIĘTA PRAWDA BIBLII

SZATAŃSKA PRAWDA

Komentarze wyłączone na Czarna Szlachta – Sekcja 2 – Dom ColonnaOpublikowano w Przebudzenie, Czarne Słońce, Nazistowskie Niemcy, Nowy Porządek Świata, PrawdaOznaczono Przebudzenie, Czarne Słońce, Dom Colonna, Włochy, Nazistowskie Niemcy, Nowy Porządek Świata, Czarna Szlachta, Prawda
Dom Colonna – 2.1 – Prospero Colonna di Stigliano (Głowa Rodziny, Colonna di Stigliano)
Opublikowane przez Hollywood Subliminals 18 października 2023 r.
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA – CZARNA SZLACHTA

CZARNA SZLACHTA
(Dom Colonna)
Prospero
Colonna di Stigliano
(Głowa rodziny, Colonna di Stigliano)

(Oryginalny obraz)

Oficjalna historia

DOM COLONNA
(Założona: 1101)

Dom Colonna, znany również jako Sciarrillo lub Sciarra, to włoska rodzina szlachecka, stanowiąca część papieskiej szlachty. Była potężna w średniowiecznym i renesansowym Rzymie, dostarczając jednego papieża (Marcina V) i wielu innych przywódcy kościelni i polityczni. Rodzina jest znana ze swojego zaciętego sporu z rodziną Orsini o wpływy w Rzymie, który został zakończony bullą papieską w 1511 r. W 1571 r. głowy obu rodzin poślubiły siostrzenice papieża Sykstusa V. Później historycy zanotowano, że „żaden pokój nie został zawarty między książętami chrześcijaństwa, w którym nie byliby wymienieni z imienia”.

Historia
Pochodzenie
Według tradycji rodzina Colonna jest gałęzią hrabiów Tusculum — od Piotra (1099–1151) syna Grzegorza III, zwanego Piotrem „de Columna” od jego posiadłości, zamku Columna w Colonna, w Górach Albańskich. Cofając się dalej, wywodzą swój rodowód od hrabiów Tusculum poprzez szlachtę lombardzką i włosko-rzymską, kupców i duchowieństwo przez wczesne średniowiecze — ostatecznie twierdząc, że ich pochodzenie wywodzi się z dynastii julijsko-klaudyjskiej i rodu Julia, którego pochodzenie ginie we mgle czasu, ale który po raz pierwszy wszedł do annałów w 489 r. p.n.e. wraz z konsulatem Gajusza Juliusza Julusa.

Pierwszy kardynał z tej rodziny został mianowany w 1206 r., kiedy Giovanni Colonna di Carbognano został mianowany kardynałem diakonem SS. Cosma e Damiano. Przez wiele lat kardynał Giovanni di San Paolo (wyniesiony na tron w 1193 r.) był identyfikowany jako członek rodziny Colonna, a zatem jej pierwszy przedstawiciel w Kolegium Kardynalskim, jednak współcześni uczeni ustalili, że opierało się to na fałszywych informacjach od początku XVI wiek.

Giovanni Colonna (urodzony ok. 1206) siostrzeniec kardynała Giovanniego Colonny di Carbognano, złożył uroczyste śluby dominikańskie około 1228 roku i otrzymał wykształcenie teologiczne i filozoficzne w rzymskim studium Santa Sabina, poprzedniczce Papieskiego Uniwersytetu św. Tomasza z Akwinu, Angelicum. Pełnił funkcję prowincjała prowincji rzymskiej Zakonu Dominikanów i przewodził kapitule prowincjalnej w 1248 r. w Anagni. Colonna został mianowany arcybiskupem Mesyny w 1255 r.

Margherita Colonna (zm. 1248 r.) była członkinią zakonu franciszkanów. Została beatyfikowana przez papieża Piusa IX w 1848 r.

W tym czasie rozpoczęła się rywalizacja z propapieżską rodziną Orsini, liderami frakcji Gwelfów. Wzmocniło to procesarski kurs Gibelinów, który rodzina Colonna obrała w okresie konfliktu między papiestwem a Świętym Cesarstwem Rzymskim. Ironicznie, według ich własnej legendy rodzinnej, Orsini są również potomkami dynastii julijsko-klaudyjskiej dynastia starożytnego Rzymu.

Obecny status
Rodzina Colonna jest Książęcymi Asystentami Tronu Papieskiego od 1710 roku, chociaż ich papieski tytuł książęcy pochodzi dopiero z 1854 roku.

Rezydencja rodzinna w Rzymie, Palazzo Colonna, jest otwarta dla zwiedzających w każdą sobotę rano.Główną linię „Colonna di Paliano” reprezentuje dziś książę Marcantonio Colonna di Paliano, książę i książę Paliano (ur. 1948), którego następcą jest

pprawda

Don Giovanni Andrea Colonna di Paliano (ur. 1975) oraz Don Prospero Colonna di Paliano, książę Avella (ur. 1956), którego spadkobiercą jest Don Filippo Colonna di Paliano (ur. 1995).

Linię „Colonna di Stigliano” reprezentuje Don Prospero Colonna di Stigliano, książę Stigliano (ur. 1938), którego spadkobiercą jest jego bratanek Don Stefano Colonna di Stigliano (ur. 1975) principe frederico giuseppe ur. 1954.

Znani członkowie
Błogosławiona Margherita Colonna (ok. 1255 – 1280).
Stefano Colonna (1265 - ok. 1348), wpływowy szlachcic średniowiecznego Rzymu i wikariusz cesarski na początku XIV wieku.
Jacopo Colonna (1250 – 1318), kardynał.
Giacomo Colonna (1270–1329), który brał udział w zamachu Anagniego na papieża Bonifacego VIII.
Giovanni Colonna (1295–1348), wpływowy kardynał za pontyfikatu w Awinionie.
Oddone Colonna (1369–1431), którego wybór na papieża Marcina V w 1417 r. zakończył schizmę zachodnią.
Ludovico Colonna (1390-1436), kondotier
Prospero I Colonna (1410–1463), kardynał
Fabrizio Colonna (ok. 1450 – 1520), ojciec Vittorii Colonna i generał Ligi Świętej.
Prospero Colonna (1452–1523), który walczył u boku swojego kuzyna Fabrizio Colonna.
Francesco Colonna (1453? – 1517?) [La „Pugna d'amore in sogno” di Francesco Colonna Romano, 1996, Maurizio Calvesi], któremu przypisuje się, wraz z mnichem Francesco Colonną, autorstwo Hypnerotomachia Poliphili przez akrostych w tekście. Uważa się również, że napisał tę historię.
Marcantonio I Colonna (1478–1522), kondotier XV–XVI w.
Pompeo Colonna (1479–1532), kardynał. Wspomniany już bratanek Prospera Colonny. Wicekról Neapolu od 1530 do 1532 roku.
Vittoria Colonna (1490–1547), przyjaciółka Michała Anioła. Poślubiona w 1507 r. za hiszpańsko-włoskiego Fernando d’Avalos, markiza Pescara, zmarłego w 1525 r., adoptując po zostaniu wdową Alfonso d’Avalos, również markiza del Vasto, siostrzeńca jej byłego męża.
Pirro Colonna (1500–1552), XVI-wieczny kapitan pod wodzą Karola V, Świętego Cesarza Rzymskiego
Marco Antonio Colonna (1523–1597), kardynał
Marcantonio II Colonna Młodszy (1535–1584), książę Tagliacozzo. Syn Ascanio Colonny i Juany de Aragón. Brał udział w bitwie morskiej pod Lepanto przeciwko Turkom 7 października 1571 r. i był wicekrólem Sycylii w latach 1577–1584. Książę Paliano.
Ascanio Colonna (1560–1608), kardynał
Federico Colonna y Tomacelli, książę Butery (1601–1641), wicekról Walencji w Hiszpanii, 1640–1641, wicekról Katalonii, 1641. Był wielkim policjantem królestwa Neapolu (1639–1641), podobnie jak jego ojciec Filippo I Colonna (1578-11 kwietnia 1639).
Marcantonio V Colonna (1606/1610–1659), książę Paliano.
Lorenzo Onofrio Colonna, wicekról Aragonii, 1678–1681, w Hiszpanii.
Prospero II Colonna (1662–1743), kardynał
Carlo Colonna (1665–1739), kardynał, mianowany przez Klemensa XI w 1706 r.
Marcantonio Colonna (1724–1793), kardynał
Giovanni Antonio Colonna (1878–1940), polityk.
Guido Colonna di Paliano (1908–1982), dyplomata i komisarz europejski.
Źródło: Wikipedia

Prawda
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA
Nowy Porządek Świata (NWO) to teoria spiskowa, która zakłada potajemnie powstający totalitarny rząd światowy. Wspólnym motywem teorii spiskowych o Nowym Porządku Świata jest to, że tajemnicza elita władzy z globalistycznymi planami spiskuje, aby ostatecznie rządzić światem za pośrednictwem autorytarnego rządu światowego, który zastąpi suwerenne państwa narodowe, i wszechogarniającej propagandy, której ideologia wita ustanowienie Nowego Porządku Świata jako kulminację postępu historii. Wiele wpływowych postaci historycznych i współczesnych zostało zatem rzekomo zaliczonych do spisku, który działa poprzez wiele organizacji fasadowych, aby organizować znaczące wydarzenia polityczne i finansowe, od wywoływania kryzysów systemowych do forsowania kontrowersyjnych polityk, zarówno na szczeblu krajowym, jak i międzynarodowym, jako kroków w trwającym spisku mającym na celu osiągnięcie dominacji nad światem.

PRZEBUDZENIE LUDZKOŚCI
PODPROGOWY
przymiotnik

(o bodźcu lub procesie psychicznym) poniżej progu wrażeń lub świadomości; postrzegany przez czyjś umysł lub wpływający na czyjś umysł bez ich wiedzy. PRAWDA HISTORYCZNA

PRAWDA O KONTROLI UMYSŁU

PRAWDA O HOLOKAUST

PRAWDA O ŚWIĘTEJ BIBLII

PRAWDA O SATANICZNYM

Komentarze Offon Dom Colonna – 2.1 – Prospero Colonna di Stigliano (Głowa Rodziny, Colonna di Stigliano)Opublikowano w Przebudzenie, Czarne Słońce, Nazistowskie Niemcy, Nowy Porządek Świata, Satanizm, PrawdaOznaczono Przebudzenie, Czarne Słońce, Dom Colonna, Włochy, Nazistowskie Niemcy, Nowy Porządek Świata, Domy Szlacheckie, Satanizm, Czarna Szlachta, Prawda
Dom Colonna – 2.2 – Marcantonio Colonna di Paliano (Głowa Rodziny, Colonna di Paliano)
Opublikowano przez Hollywood Subliminals 18 października 2023
NOWY PORZĄDEK ŚWIATA – CZARNA SZLACHTA

CZARNA SZLACHTA
(House of Colonna)
Marcantonio
Colonna di Paliano
(Głowa rodziny, Colonna di Paliano)

Oficjalna historia

DOM COLONNA
(Założony: 1101)

Dom Colonna, znany również jako Sciarrillo lub Sciarra, to włoska rodzina szlachecka, będąca częścią papka

pprawda

szlachta. Była potężna w średniowiecznym i renesansowym Rzymie, dostarczając jednego papieża (Marcina V) i wielu innych przywódców kościelnych i politycznych. Rodzina jest znana ze swojej zaciekłej waśni z rodziną Orsini o wpływy w Rzymie, aż do momentu, gdy została ona powstrzymana przez bullę papieską w 1511 r. W 1571 r. głowy obu rodzin poślubiły siostrzenice papieża Sykstusa V. Później historycy zapisali, że „żaden pokój nie został zawarty między książętami chrześcijaństwa, w którym nie zostaliby uwzględnieni z imienia”.

Historia
Pochodzenie
Według tradycji rodzina Colonna jest gałęzią hrabiów Tusculum — przez Piotra (1099–1151), syna Grzegorza III, zwanego Piotrem „de Columna” od jego posiadłości, zamku Columna w Colonna, w Górach Albańskich. Dalej wstecz, prześledzili swój rodowód od hrabiów Tusculum poprzez szlachtę lombardzką i włosko-rzymską, kupców i duchowieństwo przez wczesne średniowiecze — ostatecznie twierdząc, że pochodzą od dynastii julijsko-klaudyjskiej i rodu Julia, którego pochodzenie ginie w mrokach czasu, ale który po raz pierwszy wszedł do annałów w 489 r. p.n.e. wraz z konsulatem Gajusza Juliusza Julusa.

Pierwszy kardynał z rodziny został mianowany w 1206 r., kiedy Giovanni Colonna di Carbognano został mianowany kardynałem diakonem SS. Cosma e Damiano. Przez wiele lat kardynał Giovanni di San Paolo (wyniesiony w 1193 r.) był identyfikowany jako członek rodziny Colonna, a zatem jej pierwszy przedstawiciel w Kolegium Kardynałów, ale współcześni uczeni ustalili, że opierało się to na fałszywych informacjach z początku XVI wieku.

Giovanni Colonna (ur. ok. 1206), bratanek kardynała Giovanniego Colonny di Carbognano, złożył uroczyste śluby dominikańskie około 1228 r. i otrzymał wykształcenie teologiczne i filozoficzne w rzymskim studium Santa Sabina, poprzedniczce Papieskiego Uniwersytetu Świętego Tomasza z Akwinu, Angelicum. Pełnił funkcję prowincjała rzymskiej prowincji Zakonu Dominikanów i przewodniczył kapitule prowincjalnej w 1248 r. w Anagni. Colonna został mianowany arcybiskupem Mesyny w 1255 r.

Margherita Colonna (zm. 1248 r.) była członkinią Zakonu Franciszkanów. Została beatyfikowana przez papieża Piusa IX w 1848 r.

W tym czasie rozpoczęła się rywalizacja z propapieżską rodziną Orsini, liderami frakcji Gwelfów. Wzmocniło to procesarski kurs Gibelinów, który rodzina Colonna obrała w okresie konfliktu między papiestwem a Świętym Cesarstwem Rzymskim. Ironicznie, zgodnie z ich własną legendą rodzinną, Orsini są również potomkami dynastii julijsko-klaudyjskiej starożytnego Rzymu.

Obecny status
Rodzina Colonna jest książęcymi asystentami tronu papieskiego od 1710 r., chociaż ich papieski tytuł książęcy pochodzi dopiero z 1854 r.

Rezydencja rodzinna w Rzymie, Palazzo Colonna, jest otwarta dla zwiedzających w każdy sobotni poranek.

Główną linię „Colonna di Paliano” reprezentują dziś książę Marcantonio Colonna di Paliano, książę i książę Paliano (ur. 1948), którego spadkobiercą jest Don Giovanni Andrea Colonna di Paliano (ur. 1975) oraz Don Prospero Colonna di Paliano, książę Avelli (ur. 1956), którego spadkobiercą jest Don Filippo Colonna di Paliano (ur. 1995).

Linię „Colonna di Stigliano” reprezentuje Don Prospero Colonna di Stigliano, książę Stigliano (ur. 1938), którego spadkobiercą jest jego bratanek Don Stefano Colonna di Stigliano (ur. 1975) principe frederico giuseppe ur. 1954.

Znani członkowie
Błogosławiona Margherita Colonna (ok. 1255 – 1280).
Stefano Colonna (1265 – ok. 1348), wpływowy szlachcic w średniowiecznym Rzymie i wikariusz cesarski na początku XIV wieku.
Jacopo Colonna (1250 – 1318), kardynał.
Giacomo Colonna (1270–1329), który brał udział w ataku Anagni na papieża Bonifacego VIII.
Giovanni Colonna (1295–1348), wpływowy kardynał w czasie papiestwa awiniońskiego.
Oddone Colonna (1369–1431), którego wybór na papieża Marcina V w 1417 r. zakończył schizmę zachodnią.
Ludovico Colonna (1390-1436), kondotier
Prospero I Colonna (1410–1463), kardynał
Fabrizio Colonna (ok. 1450 – 1520), ojciec Vittorii Colonna i generał Ligi Świętej.
Prospero Colonna (1452–1523), który walczył u boku swojego kuzyna Fabrizio Colonna.
Francesco Colonna (1453? – 1517?) [La „Pugna d’amore in sogno” di Francesco Colonna Romano, 1996, Maurizio Calvesi], któremu przypisuje się wraz z mnichem Francesco Colonną autorstwo Hypnerotomachia Poliphili przez akrostych w tekście. Uważa się również, że napisał tę historię.
Marcantonio I Colonna (1478–1522), kondotier XV–XVI wieku.
Pompeo Colonna (1479–1532), kardynał. Siostrzeniec Prospera Colonny, wspomnianego powyżej. Wicekról Neapolu w latach 1530–1532.
Vittoria Colonna (1490–1547), przyjaciółka Michała Anioła. Poślubiła w 1507 roku hiszpańsko-włoskiego Fernanda d’Avalosa, markiza Pescary, zmarłego w 1525 roku, adoptując po owdowieniu Alfonsa d’Avalosa, również markiza del Vasto, bratanka swojego byłego męża.
Pirro Colonna (1500–1552), XVI-wieczny kapitan pod wodzą Karola V, Świętego Cesarza Rzymskiego
Marco Antonio Colonna (1523–1597), kardynał
Marcantonio II Colonna Młodszy (1535–
Prześlij opinię
Panele boczne
Historia
Zapisane